Af en toe zie ik (PowerPoint-)presentaties. Sommigen sloven zich uit om daar één grote animatie van te maken. Het finale resultaat is dan meestal dat presentatie ongenietelijk is en de aandacht afgeleid wordt van de eigenlijke inhoud.
Meestal zijn die m/v zo fier als een hond die een stok terugbrengt. Wel, van deze kunnen ze nog iets leren.
Er zijn weinig mensen die zo goed kunnen aanbrengen waar usability voor staat. Dank u Carl.
Wat volgt heb ik onthouden van een TED talk van Rory Sutherland die het had over eenvoudige oplossingen voor grote problemen. Zo herkenbaar! In elke grotere onderneming heeft men dit probleem.
Je kan niet ontkennen dat er een gapend gat is in onze benadering van het oplossen van problemen. Heel wat mensen (op de top van de ladder) kunnen het niet hebben dat er eenvoudige en goedkope oplossingen bestaan. Voor grote projecten moet je een “strategie” hebben, een groot plan. Dat mag dan wat kosten en er wordt veel tijd en middelen besteedt. Iedereen moet mee op het juiste pad en dat pad wordt altijd top-down uitgestippeld.
Er zijn niet altijd middelen en knowhow en de strategie vereist inzet van deskundigen … die dan ingehuurd worden. Het soort wezens dat dan ingeschakeld wordt noemt men “consultants”. In het links boven kwadrant is één ding zeker: dat kost geld.
Als er geen geld is of geen knowhow, geen ervaring op de vloer, dan vervalt men al eens in een collectie “Trivia”. Hoewel trivia in het algemeen een negatieve connotatie heeft, hoeft dat hier niet noodzakelijk als “slecht” geïnterpreteerd te worden: men verliest geen geld of middelen, men presteert niet beter dan de consultants maar het blijft aanmodderen.
Wat moet je dan in het vierde kwadrant steken? Persoonlijk noem ik die oplossingen de “quick en dirty” – oplossing maar in het bedrijfsvoeren bestaat er eigenlijk geen naam voor. Nochtans winnen we allen bij eenvoudige oplossingen die niet worden geblokkeerd door big-budget blindheid. De standaardbenadering zegt helaas dat grote problemen ook grote en dure oplossingen vergen. De standaardbenadering maakt dat je niet start met het plukken van het laaghangend fruit, de standardbenadering zegt dat je heel de boomgaard moet leeg plukken en ladders, transport en frigo’s met organiseren.
Wat doet u in het vierde kwadrant?
De kerstdagen komen er aan en dan kan je beter niet teveel buiten komen (voor zover dat in de bewoonde wereld is). Waar je komt langs Vlaamse wegen kom je kersverlichting en tegen de gevel plakkende Kerstmannen tegen. Toegegeven, in onze living staat ook een plastieken niet van echt te onderscheiden kerstboom maar wel geen kerststal wegens al lang niet meer tot de kerk behorend. Maar in het algemeen hangt dat opgeklopt coca-cola-achtige sfeertje mij het sch.. uit. Ik word zenuwachtig van kerstmuzak, rode mutsen en Home Alone 1,2,3,4 en 5.
Ik wil op deze blog één uitzondering maken. Ik heb compassie met de generatie die het kerstverhaal niet meer kent – zoals Rob gisteren in de Slimste Mens niks wist over De uittocht uit Egypte (Wikipedia).
Dus hier een moderne versie van het kerstverhaal zoals het er vandaag zou aan toe gegaan zijn.
Dit kregen we op 16-12-2010 te zien op het VTM-journaal.
Socialistische Mutualiteiten hebben het over te veel aan RX. Interview met Ivan Vandermeeren en Leen Pollentier als getuigen.
Dit is er eentje enkel te begrijpen voor insiders.
http://duplo is onze tool (gebaseerd op de onvolprezen liberum helpdesk) waarmee we vragen van interne klanten beantwoorden en opvolgen. Bij sommige vragen neigen we naar onderstaand gedrag.
Video’s op een site zetten is omslachtig. Makkelijker is kiezen voor een provider die dat voor jou doet en dan die video’s embedden. De meest gekende is natuurlijk Youtube. Youtube is wel niet reclameloos en voor onze business kan dat niet. Dus we kozen voor Vimeo. Dat is betalend maar dat kost bijna niks als je het vergelijkt met de moeite en de tijd die je spendeert als jezelf die video's moet hosten.
Je kan ze embedden zoals we op www.rugweb.be doen.
Maar het kan ook zo:
of zo:
Vorige indeling toont wel niet zoals het hoort op deze blog.
Ik heb geen last van mijn rug maar dat zal ooit komen.
Onder de naam www.rugweb.be zijn op gezondweb.be een heleboel pagina's toegevoegd over alles met de rug te maken heeft.
Dit zijn de belangrijkste rubrieken:
Specialisten en betrouwbare experten geven correcte informatie op mensenmaat!
Rugweb gebruikt heel veel praktische voorbeelden en tientallen foto’s, tekeningen en filmpjes om de tekst te illustreren. Zo zie je hoe je moet dweilen als je rugpijn hebt, welke eenvoudige ontspanningsoefeningen rugpijn verlichten en welke buikspieroefeningen veilig zijn voor je rug. Rugweb komt zelfs tot in je slaapkamer met zijn standjes bij rugpijn.
Verken de wereld op straatniveau is de slogan van Streetview. De vraag is alleen of je wel overal ter wereld wil zien hoe het er uit ziet. Neem bijvoorbeeld het door oorlog verscheurde Zuid-Soedan. Daar is het bepaald geen pretje. Kijk maar.
Ik heb een visa-kaart.
Volgens hun website “gaat alles vlotter met Visa”. Ik kan met die visa-kaart in winkels en op internet de grootste shit kopen. Of wat ik koop legaal is of niet, de goede zeden schendt of niet, wettelijk in orde is of niet, dat kan VISA niks schelen. De grootste gangster gebruiken hun VISA-kaart om dingen te kopen en VISA kan het geen bal schelen hoe die gangsters aan hun geld komen.
Ho maar. Geld storten aan Wikileaks via VISA (of PayPal of Mastercard), dat mag ineens niet meer. Wat een schijnheilige zakken. Bron BBC: Wikileaks' Visa payments suspended
“Visa Europa is eigendom van en wordt bestuurd door 4.600 Europese leden. Dit zijn banken en andere financiële instellingen.” Bron: http://www.visa.be/visadecooperatie/management/main.jsp Kan niet missen dat dit soort “volk” niet houdt van pottenkijkers en sites waar vuile was kan uitgehangen wordt.
Wikileaks (link op Wikipedia), de klokkenluider-site van Julian Assange, ligt zwaar onder vuur van enkele machtige regeringen, van al dan niet door geheime diensten gedirigeerde DDOS-aanvallen en van grote bedrijven als Amazon, EveryDNS en Paypal die al dan niet onder druk van de Amerikaanse regering hun diensten aan Wikileaks weigeren.
Omdat:
… daarom ben ik ervan overtuigd dat Wikileaks gesteund moet worden.
Wat ge kunt doen? Wikileaks financieel steunen, een mirror opzetten en Wikileaks liken op Facebook of followen op Twitter. En hou uw vrienden en volgelingen vooral op de hoogte van de ontwikkelingen in deze onfrisse cyber-spionage zaak, want “The whole world is watching” is nog steeds een krachtig drukkingsmiddel!
Er wordt veel te veel geprint en veel te veel gekopieerd. Een beetje minder zou geen kwaad kunnen.
Een soort van handtekening in mijn e-mail plakken vind ik een beetje onnozel. Sorry voor de mensen die dat doen … wat helpt dat nu? Ingewikkelde berekeningen zullen zelfs aantonen dat de paar Kb die daarmee massaal extra verstuurd worden – en die dus net een fractie meer energie van de mailservers vragen – een extra belasting voor het milieu betekenen.
WWF heeft er iets anders opgevonden. Weg met de PDF, gebruik de WWF. Een PDF die niet te printen is en dus papier spaart.
Ondanks e-mailhandtekeningen met 'spaar het milieu, print deze e-mail niet' en meer van dit soort initiatieven, worden er nog massaal pdf-documenten uitgeprint. Het Wereld Natuur Fonds heeft een mooie oplossing om papier te sparen.
Je kunt vanaf nu een bestand opslaan als .wwf - net zoals je dat gewend bent met pdf - en versturen naar contacten. Met het openen van dit bestand (niet te openen met een ander programma) verlies je de functie om te printen.
Hier kun je het gratis programma downloaden, nu alleen nog voor de Mac.
Google toont erotische beelden. En zelfs als je Safe Search op streng zet komen die leuke prentjes door.¨
Het grappige is dat we dit ontdekten bij een zoek naar het wel heel onschuldige woordje “wiki” op Google Images (thx to David).
Persoonlijk stoor ik me niet aan deze prentjes. Google zelf zal dit niet prettig vinden want zij hebben al jaren de traditie om alles wat naar erotiek en meer ruikt uit hun indexen te gooien. Je kan dit zelf uitproberen maar het werkt enkel als je Google in het Nederlands gebruikt.
Facebook kan alles weten over uw gezondheidsprobleem …tenminste als een gezondheidssite een facebook-like button op zijn site zet.
Dat overkomt de NHS, de National Health Service of het openbare gezondheidszorgstelsel van het Verenigd Koninkrijk. De NHS en hun website is in het wereldje van specialisten nochtans hoog aangeschreven.
Sommigen zullen dat privacy-probleem afdoen als een kwakkel maar ik haal er de site van de NHS zelf bij en de info op hun eigen privacy-pagina:
“While we only share your information with the Data Processors, when you visit pages on our site that display a Facebook Like button, Facebook will collect information about your visit.” Laat het duidelijk zijn, het gaat hier om een gewone “I like”-knop en niet een adthis knop waar je onder meer kan kiezen om iets aan te social-media-marken. Een gewoon bezoek aan de pagina is dus in dit geval gelijk aan “ik deel automatisch aan facebook mee dat ik deze pagina bezoek”. Hoe of wat facebook daar iets mee doet is een raadsel. Facebook zal ook wel een onderscheid kunnen maken tussen bezoekers die op dat moment aangelogd zijn met hun facebook-account en anderen. Van beide heeft ze dus wel het klikpatroon.
De onderstaande privacy-verklaring is dan ook zeer ambigu: aan de éne kant stellen dat je geen informatie deelt met derden maar wel het volledige klikpatroon aan facebook meegeven.
Een praktisch voorbeeld
Ik ga er hier iets verder op in. Stel, je bezoekt een pagina waar je een depressie assessment test doet ( http://www.nhs.uk/Tools/Pages/depression.aspx?Tag=Mental+health
Dat je die test doet of bv. pagina’s gaat nalezen over een SOA of zwangerschap zal je niet zomaar willen delen met anderen. Toch heeft facebook bij jouw bezoek via een iframe die informatie '(zie hieronder de code)
In de media heeft men het graag over “over lekken van medische gegevens” maar dit komt dus wel in de buurt. “We doen niets met die gegevens" reageert een Facebook-woordvoerder. Raar, waarom hanteren ze dan die methode en niet een andere waardoor ze bv. alleen weten wat er gebeurt als er iemand op de knop klikt (zoals bij addthis).
Privacy op internet is altijd een probleem en je moet ook niet heiliger dan de paus willen zijn. Site-eigenaars willen iets weten van hun bezoekers en daarvoor zetten ze cookies en/of houden ze sessies bij. Zonder die mogelijkheden kan je eigenlijk geen deftige site maken omdat je nu eenmaal moet weten wat die bezoekers bekijken en hoelang. Een sessie kan in theorie vaagweg gekoppeld worden aan de identiteit van gebruiker maar dat is dus theorie waar niemand iets aan heeft. Dus veralgemeend gebruik van cookies en sessies en scripting om iets te leren bv. voor analytische doeleinden moet mogelijk zijn. En we moeten dat ook niet verbergen, wie Google Analytics gebruikt deelt de bezoekersgegevens met Google. Zo hard verschillend met wat Facebook doet is dat technologisch niet op één uitzondering na: Facebook is wel een programma en een project waar het gaat over “mijn gegevens” en “mijn persoon”.
Mensen zijn doorgaans vriendelijk als ze met elkaar omgaan. Ze kijken allemaal zeker niet zo nors als ik meestal kijk. Vriendelijk dus. Maar is het wel echt vriendelijk?
Kan jij het onderscheid maken tussen iemand die echt of vals vriendelijk lacht? Ja antwoorden is makkelijk. Heb je dat al eens getest?
In deze test (BBC science –> spot the fake smile) haalde ik 9 op 20 terwijl ik verwacht had veel hoger te scoren. Je krijgt 20 heel korte filmpjes te zien. Mijn resultaat: 3 fake lachjes herkend en 6 echte lachjes herkend … ik zal me wat moeten trainen op die fake lachjes. Brrr, ik als ik volgende keer iemand lief naar mij zie lachen (bv. om iets te verkrijgen) zal ik extra wantrouwig zijn.
Doe de test zelf en je krijgt achteraf te zien waar je fout en juist was …. verbazend!
Hieronder mijn score en wie fake en echt is heb ik natuurlijk verwijderd.
Volgens de BBC zijn de meeste mensen verrassend slecht in het herkennen van een nep glimlach.
Hoewel een valse lach erg lijkt op op een echte glimlach, zijn ze eigenlijk iets anders omdat hij tot stand door verschillende spieren die worden aangestuurd door verschillende delen van de hersenen.
Bij de valse lach contracteren de zygomaticus spieren in de wangen anders: dit zijn de spieren die de hoeken van de mond naar buiten trekken.
De echte lach doet de mondspieren meer bewegen, de spieren die de wangen omhoog trekken - de orbicularis oculi en de pars orbitalis - waardoor de ogen meer samenknijpen en de wenkbrauwen enigszins terugvallen.
Een glimlach op basis van authentieke blijdschap zorgt ervoor dat de zygomatische spieren rond de kaken en ogen samentrekken. Deze spieren veroorzaken de zogenaamde kraaienpootjes.
De Belgische politiek lijkt iets uniek in de wereld en heeft zelf een eigen taaltje: het wetstratees. De doorsnee Vlaming, Waal of Brusselaar zal zeer slecht scoren als je hem vraagt alle termen uit dit taaltje te verklaren.
Wetstratees moet je schrijven als “wetstratees” kleine letter, één a en dus niet als ‘Wetstratees’ of ”Wetstraattees” dit dus om Google wat te beduvelen (ook zo’n lekker Vlaams woord).
Peter Vandermeersch is van de Standaard naar NRC overgestapt en was het waarschijnlijk zo beu altijd te moeten uitleggen hoe de Belgische politiek in elkaar zat, dat hij een van zijn redacteuren opdracht gaf een wetstratees-woordenboek te maken.
En Derk Jan Eppink was een van de eerste die ooit iets over wetstratees schreef (in 1995 in de Standaard) Hij maakte ooit de overstap van NRC naar de Standaard. Hij vult nu zijn zakken in het Europees parlement als vertegenwoordiger van LDD wiens leider Jean-Marie Dedecker enig nuttige verdienste is dat hij het kartel tussen N-VA en CD&V deed springen. Verder lijkt het LDD-zootje en Jean-Marie zelf sterk op zijn Nederlandse equivalenten als Geert Wilders en Pim Fortuyn en daarmee is de cirkel rond: Belgische politiek is niet zo uniek.
En als puntje bij paaltje komt kennen ze in Nederland ook iets speciaal: de Vaagtaal en binnenhofbargoens.
Maar ik leid jullie af, terug naar het wetstratees: het eerste woordje uit het woordenboek van NRC “alles” zegt alles.
Alles: In de Belgische politiek wordt alles altijd aan alles gekoppeld. Dat maakt het land een ingewikkelde kluwen van gemeenschappen en gewesten met maar liefst negen parlementen en acht regeringen. Veelgehoorde uitspraak: er is over niets een akkoord, tenzij er een akkoord is over alles.
De andere 69 woorden volgen en als je een quiz wil organiseren of je zelf wil testen, geef dan een woord en vraag welke rol woord het speelt in de politiek.
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
Aanhechting
Alarmbelprocedure
Bemiddelingsopdracht
BHV
C'est reporté
Chipoteren
Communautair
Compensatie
Compromis
Corridor
Dansaert-Vlaming
De Standaard
Deadline
Discretie
Du jamais vu
Duitstaligen
Ecolo
Europa
EU-voorzitterschap
Faciliteitengemeenten
FDF
Financieringswet
Formatiewedstrijd
Gerechtelijk arrondissement
Gordel
Grondwettelijk Hof
Hoofdstedelijk Gewest
IJzerbedevaart
Imbuvable
Inschrijvingsrecht
Inspectie
Jean-Luc Dehaene
Joëlle Milquet
JoséHappart
Kaakslag
Koninklijk verduidelijker
La Libre Belgique
Le Soir
Lees ook
Loodgieter
MR
N-VA
Olijk duo
Onverwijld
Plan B
Preformateur
PS
Quarantaine
Randgemeenten
Rattachisme
Responsabilisering
Rondzendbrief-Peeters
RTBF
Staatshervorming
Taalgrens
Transfers
Tsjeven
UF
Verfransing
Vijf minuten politieke moed
Vis
Waarnemend
Wafelijzerpolitiek
'Wat we zelf doen, doen we beter'.
Wetstratees
Xenofobie
Yves Leterme
Zestien
Jeroen De Pauw is op VTM en 2BE af en toe te zien in een serie veel te lang durende infocommercials (infomercials noemen ze dat ook wel). Je bent dus naar één of ander programma aan het kijken, begint de gewone reclame te lopen – dat kan je nog verteren – maar dan begint onderstaand gezever. Twee minuten lang een simpel gerechtje en ondertussen is een andere pipo - die op het eerste zicht al een halve bak Leffe uit heeft - allerlei weetjes en andere nonsens over die fantastische Leffe aan het debiteren. Jeroen De Pauw heeft waarschijnlijk dringend geld nodig anders zou hij zich niet laten lijmen voor dit soort toestanden: dit is geen simpele productplacement waar je mee weg kan. En dit heeft niks met koken te maken. Kookprogrammaliefhebbers – bv. mijn vrouw – starten met kijken en haken meteen af – “Hoe? Da’s reklam voor bier?!” . Bierliefhebbers mijmeren liever van een gezellige kroeg of dromen bij bikers die van de berg afrazen.
Er wordt getweet dat “De tijd dat merken denken dat consumenten debielen zijn weer terug is” en ik deel deze mening. Een facebookgroep met weinig succes probeert wat te protesteren.
Ik weet niet wat de reclamemensen en/of opdrachtgevers drijft om dit soort ongein in de mensen hun maag te splitten. Ik drink graag een lekker bier. Leffe hoorde daar af en toe bij (juist Kim?) bij maar nu wil ik principieel geen Leffe meer drinken. Nem!
twitter: “De tijd dat merken denken dat consumenten debielen zijn is weer terug.“
twitter: “Infomercial van Leffe: je bent saai”
facebookgroep: Weg met de Leffe-reclames die een half kookprogramma geworden zijn: De reclames van Leffe met kok 'Jeroen' die bij elke Leffe soort per sé elke keer een "gerechtje" moet maken, waardoor de reclame meer dan anderhalve minuut duurt..
Sir Tim Berners-Lee (Londen, 8 juni 1955) is de bedenker en grondlegger van het World Wide Web (WWW), samen met zijn toenmalig manager, de Belg Robert Cailliau.
Als de bedenker van het wereldwijde web zou zeggen dat Facebook slecht is voor het web, dan zegt dat wat. En Tim Berners-Lee heeft het gezegd.
Lees verder op Lets go Social.
Een tweede niet te missen blogpost in het zelfde genre “De 47 slechtste social media cases”.
Bedrijven die voorlopen in social media pionieren volop. En stoten regelmatig hun neus. Niemand heeft de wijsheid in pacht. Het is niet de wetenschap, maar de praktijk die de dienst uitmaakt. Je leert het meest van de succes stories en beter nog: van de mislukkingen. Het mooie van social media is dat alles publiekelijk gedeeld wordt. Dit artikel verzamelt de 'fails', de voorbeelden van hoe het niet moet.
Veel marketeers haken af als het gaat over technische zaken. Op hun niveau maakte Google een schitterend handboekje “20 Things I Learned about Browsers and the Web.” Meteen maakte Google er een showcase van hoe je met HTML5 mooie dingen kan maken. Om het boekje te bekijken kan je wel best via Chrome of zo passeren.
Het lijkt wel een kinderboekje met de prachtige illustraties van éne Christoph Niemann.
En btw, dit boekje werd uitgebracht omdat het op 12/11 net 20 jaar geleden was dat internet van start ging waarvan hier bewijs.
Mensen zijn heel volgzaam. Als je dit ziet begrijp je waarom bv. politiekers of bazen zo makkelijk wegkomen met de meest waanzinnige ideeën of verklaringen.
Interessant artikel.
Hoe kun je als merk of bedrijf iets voor consumenten betekenen? Hoe kun je relevant en waardevol voor hen zijn? Dat is volgens marketingprofessor Albert Boswijk de komende jaren the name of the game in marketingland.
Achmea Health vind ik ook een goed voorbeeld. Een ziektekostenverzekering is traditioneel een low interest-product voor mensen. Het is pas écht relevant als iemand echt ziek wordt. Aangezien het merendeel van de Achmeaklanten gezond is, hebben die alleen een financiële relatie met Achmea als ziektekostenverzekeraar. Dat maakt consumenten makkelijk ontrouw. Met Achmea Health krijgen klanten allerlei diensten aangeboden, zoals regelmatige health checks, korting op de fitnessclub en een tijdschrift vol gezonde levensstijlweetjes. Dingen dus die hen gezond houden in plaats van dat achteraf alleen de ziektekosten worden vergoed. Preventie is enorm betekenisvol voor consumenten.
http://www.molblog.nl/bericht/de-eeuwige-smaak-van-bronneger-serve-de-juiste-rol/
Het is nog al gezegd geweest dat alles wat draait rond gezondheid op internet heel belangrijk is. Hier nog wat recente cijfers voor oktober 2010.
Patiënten en zorgverleners maken veel gebruik van internet, vooral om informatie te krijgen. Patiënten gebruiken internet ook voor zogenoemd lotgenotencontact: zij wisselen ervaringen uit en ondersteunen elkaar bij het omgaan met hun aandoening.
“Waarom tegen” is een uitdrukking die niet veel op internet gebruikt wordt. Is het omdat iedereen altijd voor iets pleit?
Ik ben van de generatie die nog manifesteerde. Dat was een mooi woord voor betogen, met stenen naar de flikken smijten en slogans op de muren schilderen (spuitbussen waren te duur). Dus ik ben nogal makkelijk tegen iets.
Tegen iets zijn is niet zo omfloerst als “Ik vind jouw voorstel goed en ik zie de sterke kanten maar heb toch een paar bedenkingen die je zeker niet als kritiek mag ervaren”. Direct taalgebruik kan storen maar eens je dat door hebt en snapt dat daarachter een boodschap zit – waar je niet hoeft mee akkoord te gaan – maakt dat het leven wat aangenamer dan zoutloos gewauwel.
Waarom tegen facebook, waarom tegen social media: het zijn dus twee redelijk platvloerse tricks om bovenaan in Google te komen met deze blog.
Suggesties waar ik eens tegen moet schrijven zijn altijd welkom!
Laten we de klok terugdraaien naar 2005. Toen stak de nieuwe hype "Web 2.0" de kop op en spraken we nog lang niet over "social media."
Analisten hadden de mond vol over de wijzigingen die op til waren en we zouden allemaal anders moeten gaan denken met betrekking tot de manier waarop mensen het internet zouden gebruiken. Niemand wist dit echt te benoemen: podcasts werden ineens hip, de eerste wiki’s bleken succesvol, het aantal blogs explodeerde, wie was er niet verrukt over MySpace en Second Life? (Ik moet al een link achter Second Life plakken omdat er al mensen zijn die niet meer weten wat Second Life is!)
Het Web 2.0-landschap was nieuw, spannend en vol beloftes. Internet zou integraal deel gaan uit maken van het leven en vergoed gemeengoed worden. De technieken verbeterden, de verbindingssnelheden met internet stegen en lieten veel comfortabeler surfen toe, de prijs stabiliseerde en het aantal aansluitingen op internet bleef stijgen.
Het is nu eind 2010. Podcasts zijn vergeten. Wiki's op Wikipedia na, we spreken er niet meer over. Alle ondernemingen die geld pompten in hun MySpace pagina’s, podcasts, “streaming” video moeten met schaamrood bekennen dat vooral mediabureaus veel geld verdiend hebben.
Jawel, nu spreekt iedereen over Facebook en “iedereen” zit op facebook maar welk bedrijf heeft nu iets met Facebook dat echt iets opbrengt? Begin nu niet over de uitzonderingen als stubru (130.000) maar geef me eens een voorbeeld van een bank of een verzekeringsmaatschappij, zelf internationaal die daar echt hun profijt mee doen? Unicef (500.000) of Greenpeace (650.000) (dat nu campagne voert tegen het stroomverbruik van Facebook) stellen niet veel voor. Tussen haakjes zie de je cijfers “volgers” …. lijken u die niet echt klein? N-VA: 5.000. Zelf figuren die moeiteloos een sportpaleis laten vollopen halen maar een fractie fans: Will Tura of Koen Wauters hebben geen 1.000 fans.
Ga naar een willekeurige bank of verzekeringsmaatschappij en wat zal je waarschijnlijk zien? Niet meer dan een paar honderd "fans". Check hun Twitter account en je vind allicht honderd "volgelingen" die, "luisteren" naar een occasionele tweet. Neem een kijkje op hun blog en je hebt geluk als je meer dan een post per maand vindt: commentaren zal je op die blog zo goed als niet vinden.
Het is tijd om het toe te geven: Social media zijn - ten minste als marketing tool voor bedrijven - in feite pure tijd en middelenverspilling.
Hier zijn 11 redenen waarom.
De mosterd voor dit artikel haal ik bij Why Social Media Is a Waste of Time for Most Banks & Credit Unions en www.marketingfacts.nl
Deze slides ondersteunden een gastcollege dat Karl gaf eind oktober 2010 gaf voor de marketingstudenten van de Karel de Grote-Hogeschool in Antwerpen.
Als alle studenten die les onthouden is er nog hoop voor marketeers!
Wie me kent weet dat ik het nooit er lastig mee heb gehad om mijn mening luidop te geven of te delen – voor en in het digitale tijdperk. Facebook heeft me nooit aangestaan. Argumenteren waarom ik niet meedoe aan facebook is niet zo eenvoudig.
Dit filmpje verwoordt mijn idee over facebook perfect.
Wedden dat meer en meer mensen gaan afhaken en hun facebook-plug gaan uittrekken?
No comment. Dit is gewoon fantastisch.
Jammer van die ene fout die niemand schijnt op te merken. De regisseur die dit maakte heeft de tijd van wordperfect 5 punt 1 – schitterende tekstverwerker – niet meegemaakt en maakt er wordperfect eenenvijftig van.
Of heb ik het toch mis en is deze ouwe al wat van de slag om 5.1 te verwarren met 51?
Mooi en voor al mijn vrienden met huwelijksproblemen! Deze verdient zijn geld lachend met relatieproblemen, hij geeft komische seminars: http://www.laughyourway.com. Is misschien iets voor Iwein Segers.
Why a “laughter” approach? For one simple reason: to overcome the male objection to a seminar. Let’s be honest, a marriage seminar isn’t the first thing a guy thinks of when he thinks of “a fun way to spend the weekend.”
 |
Wie ooit naar Praag is geweest is zeker ook naar Het astronomische uurwerk (Tsjechisch: orloj) op het stadhuis in Praag gaan kijken. Het amusantste luik vond ik het gadeslaan van al die toeristen die staan te gapen naar het verschijnen van de ventjes, oh en ah roepen, filmpjes maken met hun iphone en ondertussen onoplettend bestolen worden door zakkenrollers. Wie vindt zo’n middeleeuws spektakel eigenlijk nog de moeite waard. Na 600 jaar hebben ze er iets op gevonden. Om de verjaardag te vieren werd er een reusachtige 3D projectie op een gebouw losgelaten.
Machtig mooi!
Wie het liever eens van dichterbij van tussen het publiek bekijkt kan het hier bekijken.
Ik koop dikwijls per internet. En ik ben “specialist” in het zoeken en vinden van de beste condities: als je echt en precies weet wat je wil kopen – of het nu gaat om een vliegtuigticket of een wasmachine – internet geeft je ontzettend veel mogelijkheden om prijzen te vergelijken.
Ik geef hier een heel mooie case. Ergens in mei 2009 valt mijn vrouwtje, ervaren hobbyhok, in panne met haar keukenrobot. Bij Vandenborre vinden we in de rekken een Braun Keukenmachine die ons bevalt op “zicht” en op vermogen/prijs/hulpstukken enz. Verkoopster aangesproken en overtuigd. We kopen dit zonder referenties, dus op zicht. Oeps, er is geen machine in stock, enkel het toonzaalmodel. De oorspronkelijke doos van het toonzaalmodel is verfomfaaid, we zijn niet zeker dat alle stukken volledig zijn, we hebben dringend een nieuw toestel nodig, ik ding nog 50 euro af en we gaan naar huis 221 euro later.
De Braun Keukenmachine blijkt zich te ontpoppen tot een zeer praktisch en kwaliteitsvol toestel … tot begin september het toestel in werking door eigen fout op de grond valt. Heel de plastic behuizing gescheurd. Duidelijk geen garantie. Shit en onze eigen fout. Zo’n goed toestel en we hebben nog alle fijne hulpstukken: zouden we het zelfde toestel niet kunnen kopen? Dit is de ideale internetzoektocht!
Een uurtje verder surfen de bevinding: de “Braun Keukenmachine Multisystem K 3000 is voor € 160.00 plus verzendkosten € 3.45 te bestellen bij Extremediscount.be.
Eigenlijk ongelooflijk want bv. bij collishop (colruyt) kost het toestel 329 euro: http://www.collishop.be/ecom/nl/shops/Ecom/Aan__Tafel/463946_MULTISYSTEM__K3000
Bij redcoon, een zeer betrouwbare en degelijke en scherpe prijs leverancier, zonder verzendingskost 209 euro: http://www.redcoon.be/index.php/cmd/shop/a/ProductDetail/pid/B109988/cid/6005/refId/vergelijk
Extreme discount, fantastisch denk ik en intuïtief bestel ik. Een minuutje later valt de bevestingsmail in mijn mailbox.
Ik blij! Toch maar even opzoeken wie of wat extremdiscount.be is …. amai … wat een slechte reputatie op internet. Gelijk doemen horrorervaringen op zoals ik ooit had met pixmania: tv besteld 2 jaar geleden, wel betaald maar nooit ontvangen en tot vandaag is dat dossier niet afgesloten.
Extremediscount: ere wie ere toekomt. Geen 2 weken later en net op 1/10 – verjaardag van mijn vrouw – heb ik het pakket afgehaald. Ik bestel nog bij extremediscount.
Ik heb geen banden of belangen bij dat bedrijf. Ik ben een gewone doordeweekse klant. Ik geloof in de kracht van internetgetuigenissen en ik weet dat de menselijke natuur zo in elkaar zit dat mensen soms meer investeren in het uitstralen van negatieve energie dan in het geven van positieve commentaar. Misschien hebben mensen problemen gehad met Extremediscount maar ik dus niet.
Dit is dus tegengewicht: ik heb niet moeten zagen of aandringen of weet ik veel wat: de levering verliep vlotjes. Ik ben een tevreden klant van Extremediscount.be
Gisterenavond laat nog naar 4 journaals gekeken. VRT, VTM, RTBF en RTL.
Het is niet voor te stellen hoe erg het gesteld is met het Belgisch huwelijk. Zowel op RTBF als RTL komt het trio Onkelinx, Millequet et Javot eensgezind de rol van de bedrogen echtgeno(o)te ophangen. Niet dat De Wever dat ook niet al eerder had gedaan op VRT of VTM. Men beweert dat dit nu al 114 dagen of zoiets duurt maar eigenlijk is deze relatiestoornis al langer aan het woekeren: waar men in vorige onderhandelingen blokkeerde (geen seks vannacht = geen bhv en van die dingen) en achteraf zonder remedie verder boterde (slapen in zelfde huis maar elk in zijn eigen bed), geven beide zijden nu af en toe aan dat er voortuitgang of beterschap is …. maar niets is minder waar.
Het is compleet belachelijk op die journaals de meningen naast elkaar te beluisteren: wat men aan de Vlaamse bevolking vertelt in de journaals (en andere media) staat haaks op we men aan de Waalse bevolking vertelt. De drie Waalse musketiers herhalen het credo dat “de Belgische bevolking” wat De Wever vraagt niet echt wil en meteen dus compleet negerend dat er ook wel eens een Vlaming naar het FR-journaal luistert. De RTBF slaagt er zelfs in geen enkele Vlaming aan het woord te laten …. De pauvreté die de Waal en de Brusselaar voortdurend voorgespiegeld krijgen door dit trio begint me ook te irriteren: aan de éne kant terecht pleiten voor solidariteit staat haaks op het beeld een Vlaming voor te stellen als iemand die wat … zijn rijkdom gaat claimen en de Waal gaat verarmen? Zo versterken de FR zelf het beeld dat ze exploitanten zijn van de sociale zekerheid.
Dit weekend in de 7de dag hadden we nog een charme-offensief van een paar ideale Waalse schoonzonen: hun vlotte, redelijk gematigde commentaar op het gebeuren wordt nu echter weggeblazen door de giftige commentaren in de FR-journaals. Vooral PS staat lijnrecht tegenover N-VA. Dikke De Wever tegen scherpe Onkelinx: twee partijen elk met veel macht die eerder tegen elkaar aanschuurden en nu ruzie hebben.
Zijn het pubers die elkaar probeerden te verleiden, elk hun plannen had voor een wip, sprong het ergens af en moet nu de rest van de wereld compassie hebben met hun woede, verdriet en frustratie?
Neen, de N-VA is de redelijke jonge bruid – eigenlijk een oude partij (qua gedachtengoed) die door het opportunisme van en de flaters van Leterme en Reynders (die FDF op sleeptouw nam) een jeugdig beeld kreeg – die verwikkeld in een echtscheidingszaak met de oude, wijze, belegen en lepe PS. In Vlaanderen is er een gezegde “hela, we zijn niet getrouwd met elkaar” …. en PS en N-Va zijn dat blijkbaar ook niet ontdekken ze nu pas. Maar beiden doen wel alsof. Omdat dit hun en de media goed uitkomt. Elk heeft zijn gelijk bij zijn aanhang. En elk vertellen ze regelmatig nonsens. In zo weinig mogelijk woorden. Slagzinnen. Zonder betekenis.
Als er in uw eigen vriendenkring partners van een koppel zo tegen elkaar bezig zijn, dan weet je het ook wel. Of er nu de pastoor of een huwelijksconsulent of tante nonneke aan te pas komt of niet: redelijkheid of logisch argumenteren speelt niet meer. Iedereen zit vastgeroest in zijn vooroordelen.
Wij slapen niet meer bij elkaar. Het enige dat ons nog samenhoudt is de afbetalingen die we hebben lopen. Als de ene de andere kan uitkopen voor het huis en afgesproken is wie welk kind wanneer naar de sportclub gaat voeren, gaan we uit elkaar. Zo zal het vanaf nu verder gaan.
Volle 7 minuten duurt het filmpje maar ik heb het uitgekeken.
Film je eigen ruimtereis. Geniaal! Een HD-camera en een ballon is alles wat je nodig hebt om deze awesome repo te maken.
Zelf heb ik ooit een jaartje gecrost. Met een 13de handse CZ. Aan de startbaar was er altijd bijzonder veel lawaai en als je dan afsloeg, en die gvd CTZ met gevaar voor een voetbreuk weer moest aanstampen ,dan kon bij een slechte afstelling die motor zelf “achteruit” draaien. Het resultaat was dat je bij het vallen van het hek echt wel een belachelijk figuur sloeg.
Enfin, deze jonge driftkikker heeft daar geen last van en geloof het of niet, kijk op het eind van het filmpje neemt hij de kop. Schitterend!
De mooiste beelden van de afbraak van het kasteel van Mesen vind je hier.
Op1:46 zie je de toren van de kapel instorten en volgen daarna nog het instorten van de kapel. Op youtube zijn er nog heel wat andere opnames te vinden maar die dateren allemaal van dag 2 en later van de afbraak.
Een tweede mooie en meer artistieke presentatie van de afbraak op youtube is deze.
Fotografie & Beeld : Tomas Gheys
Montage : Pieter-Jan Van Der Smissen
Bedrijfsnetwerken zijn niet meer onder controle van IT: gebruikers hebben het al lang overgenomen.
IT'ers denken nog dat het komt omdat ze de gebruikers niet voldoende (mogen/kunnen) controleren. Het is ironisch IT zelf dat verantwoordelijk is voor het probleem. Allerlei webtoepassingen maken de bedrijfsnetwerken open en zetten de deur open voor allerlei bedreigingen en taken waarvoor het bedrijfsnetwerk niet gemaakt werd.
Dus denken die van IT "probleem aan de wortel aanpakken" en verbied die gebruikers die webdingen te doen op het netwerk en blokkeer alles.
Op hun beurt denken de gebruikers dan weer dat die IT'ers hun job niet doen en het netwerkbeheer slecht organiseren want het netwerk laat hen dan niet meer toe hun werk deftig uit te voeren.
Het is simpel: de gebruikers willen binnen het netwerk dezelfde toepassingen kunnen gebruiken als hun klanten, dezelfde toepassingen die ze thuis kunnen gebruiken. Al die webtoepassingen zijn trouwens "samenwerk" toepassingen: van railtime waar we samen naar de trein(-vertragingen) kijken ipv te bellen met een medewerker in het station, van blogs waar je wil iets wil van leren en waar je kennis wil delen, van alle mogelijk beeld en klank dat inherent gaat deel uitmaken van elke communicatie. Die samenwerktoestanden blijven groeien (collaboratie) omdat ze altijd en overal beschikbaar zijn en zo makkelijk te hanteren en relevant zijn. Die toepassingen zijn ook totaal anders qua opzet dan de klassieke interne bedrijfstoepassingen die hun verdienste niet hebben als het gaat om makkelijk te gebruiken, ontdaan van alle overbodige rommel en makkelijk aan te passen aan eigen behoeften. Dus de IT'ers kennen er niks van zeggen de gebruikers en ze eisen " niks blokkeren".
In alle discussies hieromtrent komen we in BHV-scenario's: de standpunten staan extreem tegenover elkaar. Waarom zouden we voor iets grijs kiezen als zwart/wit ook kan? Het antwoord ligt dus duidelijk niet in oplossingen als "alles blokkeren" tegenover "niks blokkeren". Het enige antwoord is dat het moet mogelijk zijn te zien wat er gaande is: stop alles in een grijze zone maar slaag er in om altijd correct te antwoorden. Het antwoord is niet te vangen in een spinnenweb van uitzonderingen.
"Only a few years ago, the world was still considered round. Borders existed around countries, cities, even companies. Some were imaginary borders enforced by policies of law, others were physical borders enforced by machines. The firewall became the "borderline" to enterprise networks. Nothing without a "passport" could come in or go out. Known traffic—of which there was little—was allowed in and all other traffic was denied access. The world was simple.
Today, we recognize the world is flat—as in a total lack of borders. We may think or hope they still exist, but in reality almost every border has been compromised. In the context of enterprise networks, the traditional firewall has long ceased to be relevant. New generations of applications, technologies, and techniques have emerged that have compromised the traditional borders, despite the veritable sprawl of technology that has been thrown at solving the problem. In other words, developers have found ways to avoid the borders by inventing evasive tactics, tunnels, and other ways to "jump the fence." In addition, the user community has found ways too"
De inventaris van zaken die mensen binnen een bedrijfsnetwerk willens nillens zullen gebruiken is enorm. Een aantal zaken zijn gewoonweg niet tegen te houden (en waren dat vroeger voor er sprake was van bedrijfsnetwerken trouwens ook niet).
Moet er dan absoluuts niets geblokkeerd worden? Is de absolute vrijheid de heilige graal? Dronken rijden in het verkeer is ook verboden. Het argument dat "als je dat voorzichtig doet …." wordt ook door ieder redelijk mens afgewezen. Of bv. als uitzondering pornosites of goksites verbieden bijdraagt aan het beter functioneren van het bedrijfsnetwerk lijkt men me helemaal niet zeker: als één of andere rukker uren lang naar porno zit te kijken of zit te pokeren dan zit hij vooral werktijd te verknoeien. Met dit soort uitzonderingen proberen af te vangen pas je maatregelen toe die voor het gros geen issue zijn. Bij iedere uitbreiding van het domein porno, gokken enz straf je nog meer mensen voor wie overmatig surfen geen issue is. Als we dit even loskoppelen van "internet" dan zou het even waanzinnig zijn bv. het lezen van kwaliteitskranten wel toe te laten maar dan bv. dag allemaal en co te verbieden? Wie neemt het bedrijf nu het meest in de mailing; de directeur die iedere ochtend in de tijd zijn beurskennis zit Bi te schaven of Mieke die capriolen van de sterren wil volgen? Dronken rijden in het verkeer is dus ook verboden: dronken rijden is in dit geval binnen de bedrijfsuren teveel tijd spenderen aan zaken die manifest niet met bedrijfszaken te maken hebben. In het verkeer is dit gelukkig aan te tonen met een promille percentage. Op internet helaas is het niet zo eenduidig. Dus interpretatie. Dus integratie in de volledige personeelsevaluatie. Dus niet meer focussen op dronken rijden maar alle regels die bepalen of je dan nee je rijbewijs mag houden. Dus tijd op internet, type informatie, moment van raadplegen, gecumuleerd gedrag nakijken, …. Monitoren dus met flitspalen en toevallige controles. De verstandige gebruikers zullen er wel bij varen en een hoop IT'ers zullen hun tijd niet meer nodeloos zitten verdoen.
Wat boeit de mensen het meest: gezondheid of ziekte. Met mijn muizenverstand zeg ik dat niemand geïnteresseerd is in gezondheid als hij niet eerst eens ziek is geweest of minstens ondervindt dat het met zijn gezondheid niet meer zo goed gaat. Je krijgt een kwaaltje of een waarschuwing van je dokter: dat is negatief dus ziekte. Je bent dikker geworden of bent buiten adem omdat je rookt: dat is negatief.
Ok verhelpen, meer weten, efkes op internet kijken:
De cijfers liegen niet.
Opnieuw een fijn preventie-filmpje gevonden.
Hoe maak je tieners duidelijk dat het geen lolletje is om op je 16-de moeder te worden? Maak er een net echte spannende movie-trailer over en je denkt voortaan wel beter na voor ......
Bijschrift bij de clip
Tormented by the demons of her past and burdened by this disturbing family development, Colleen Foy (There Will Be Blood) tries to make sense out of her newfound life, but a series of unfortunate events cause her world to spiral out of control.
De clip wijst de kijker uiteindelijk naar de site www.babycanwait.com maar die site lijkt nergens op.
BabyCanWait.com was created with and for Milwaukee's young people, to help them access the knowledge & resources they need to prevent pregnancy.
Hoe ver is dit weg in de tijd?
Het is natuurlijk een idyllische voorstelling en de grootste uitdaging is niet de userinterface technologie zelf maar wat er achter zit: hoe breng je al die gegevens, al die content zo netjes samen.
Als je wil meer wil weten over de ipad en wat die allemaal kan – in deze 3 minuten weet je het echt allemaal en dat allemaal rechtstreeks van de mannen die hem gemaakt hebben.
<
Ik zit niet op facebook. Waarom zou ik?
Ik zie wel een heleboel mensen die massa’s veel tijd spenderen op facebook.
Al die updates van facebook komen in die massa’s mensen hun mailclient terecht. Dus dagelijks miljoenen mails van facebook in miljoenen Hotmail mailclients.
Waarom biedt facebook (en netlog etc) geen eigen email aan? Stamp dat vol met advertenties en je wordt rijk.
Ik lees dat facebook er mee bezig is … waarom kwamen ze niet eerder op dit idee? Het project noemt TITAN.
Facebook is completely rewriting their messaging product and is preparing to launch a fully featured webmail product in its place, according to a source with knowledge of the product. Internally it’s known as Project Titan. Or, unofficially and perhaps over-enthusiastically, the Gmail killer.
http://www.techcrunch.com/2010/02/05/facebooks-project-titan-a-full-featured-webmail-product/
De manier waarop mensen met pc’s en bij uitbreiding internet werken staat nog altijd pal tegenover de manier waarop mensen omgaan met televisie. Het gaat respectievelijk om “lean forward” en “lean backward”. Het gaat om de beleving: van het redelijk luie scrollen over klikken tot tikken als het over “lean forward” gaat tot iets wat nooit verder zal gaan dan een paar cijfertjes indrukken op uw remote control.
Wat sommige mensen ooit voorspeld hebben, klavieren bij de tv, zal nooit werken alle rode knop verhalen ten spijt.
Die van Apple zijn geen uilen. Die weten perfect hoe je de “luie” en “gadgetgevoelige” klant moet benaderen. Eigenlijk heeft Apple het “sch..t” aan het feit of je iets nuttig kunt doen met hun apparaten. Je moet gewoon de indruk hebben dat het de max is. Akkoord, ze kennen iets van userinterfaces maar echt beter werken doe je met hun apparaten objectief bekeken niet. Enkel qua “instap” zijn ze beter.
De toekomst van de ipad is misschien wel de tussenstap tussen de “lean forward” en “lean backward”. Breng uw woonkamerexperience in de metro of lunchpauze en kijk meteen uw mail en facebook na.
De term “couch entertainment device” haal ik trouwens van http://www.marketingfacts.nl/berichten/20100203_de_impact_van_apples_ipad
In Nederland staat men al een heel stukje verder in het vergelijken van het zorgaanbod. Op zoek naar een dokter of een ziekenhuis voor een bepaalde ingreep? Hier en daar vind je meningen over dokter, ziekenhuis enz. en niet zomaar plomp verloren op één of ander forum.
Op Frankwatching daarover een goed artikel gelezen.
In de ‘battle’ tussen zorgverleners om de gunst van de patiënt staat ‘de beste kwaliteit voor de beste prijs’ centraal. Over ‘de beste prijs’ kan niet veel misverstand bestaan, maar ‘de beste kwaliteit’ is een lastiger begrip. Gelukkig biedt internet, met online reviews van (onder meer) patiënten, de mogelijkheid tot het delen van ervaringen en vergelijken van producten en diensten.
De macht van de patiënt mag geen axioma zijn maar die patiënt mag gerust wat meer rechten hebben dan nu. Het komt vooral op weten aan en hoe kan je iets te weten komen … door kennis te delen … en dat gaat juist zo makkelijk via internet.
Als een dokter of zorginstelling goed werk levert, wat hebben ze dan te vrezen? Zou het niet briljant zijn wanneer zorginstellingen zich zouden profileren met ‘Patiënten en experts beoordelen onze zorg met een 8,4! (zie bv. ConsumentendeZorg.nl)’. Nog mooier zou zijn wanneer zorginstellingen op hun eigen site patiënten en experts de mogelijkheid zouden bieden om een review achter te laten. Hoe kun je nog meer transparanter zijn? Ga maar openlijk het gesprek aan met je patiënt, en gebruik de input ter verbetering van je interne processen. Op deze manier neem je het heft in eigen hand. Je meest kritische patiënt is immers je beste adviseur.
Wat hebben we in Nederland al dat in die richting gaat?
Artikels van Frankwachting over hetzelfde thema:
En nog een mooie preventie-video in onze reeks het betere GVO-werk.
Deze gaat over “gordel” dragen en is van de Sussex Safer Roads Website.
Elke dag en al jaren ben ik intens bezig met computers en netwerken. Eerst was het vooral hardware en operating systemen georiënteerd en pakketautomatisering. Dan is er een periode geweest waarin ik heel veel met servicedesk toestanden en office software deed. En nu is het leiding geven aan internet- en intranetprojecten of iets ingewikkelder uitgedrukt content- en document management met complexe achterliggende auteurssystemen.
Mijn digitale leeftijd is pakweg 25 jaar. De inzichten en het gebruik namen toe met de jaren en ik ben dus meer dan digitaal volwassen. Een bepaalde groep mensen accepteert dat niet of vinden dat “old school”.
Ik kom dikwijls jonge (en opgeleide) twintigers tegen, digitale kinderen, die bijzonder weinig ITC echt kunnen gebruiken. Ze worden gekenmerkt door een oppervlakkige kennis van bv. settings van hardware of software die ze gebruiken, ze kunnen wel bijzonder snel tikken dus ze niet apparaatgehandicapt, ze zijn bereid om te experimenteren en ze zijn specialist in één of een paar domeinen (bv. een bepaald spel) maar eigenlijk worden ze gekenmerkt door een beperkte digitale horizon.
Daar dacht ik aan toen ik dit las. Ik plak een stuk van die inhoud hier onder.
Most people equate advanced digital skills and savvy to youth. However, results from a new Wells Fargo survey suggests such assumptions can be erroneous.
For purposes of the survey, Wells Fargo grouped respondents into three categories: “Digital adults,” people who use advanced online tools for daily tasks, interaction and entertainment; “digital novices,” people with a general understanding of online tools who use them to manage basic tasks, but don’t interact with others online or manage complex tasks on the web; and “digital teens,” who fall in between novices and adults.
Shying Away from Complexity
According to the survey, while most people have entered the digital world, participation falls off sharply as complexity increases. For example, 93% of respondents have a digital camera, but less than a third use digital photo-sharing tools.
More surprising is that according to the survey the most “adult group,” digitally speaking, is not twenty-somethings but thirty-somethings.
Wie denkt nu aan deze vorm van “web builiding”? Meteen leert het ons dat koffie nog kan maar dat andere drugs er een zootje van maken.
In 1965 Dr. Peter Witt gave drugs to spiders and observed their effects on web building. This short film about the results of the experiment was created by First Church Of Christ, Filmmaker.
Beeldt u zich het volgende in. Je loopt in Haïti in een voorlopig tentenkamp rond en je kan ongestoord rondom je kijken. Of je zit boven op het dak van een auto en rijdt tussen de ruïnes. Is dit nu sensatie of technische vooruitgang? Morgen waarschijnlijk zo goed als live vanuit Bagdad na één of andere aanslag.
Deze 360 graden video is interactief te bedienen door met de muis te bewegen of om te scrollen om in te zoomen. De video is opgenomen in de getroffen stad Port-au-Prince en gebruikt de zelfde techniek als die van Google Streetview.
Meer van deze beelden op http://www.immersivemedia.com/haiti
|
|
In onze reeks leuke GVO-filmpjes deze keer iets over Aidspreventie. Echt mooi gedaan.
Ieder jaar levert TBWA\Paris een kunstwerkje af voor de Franse Aids hulpverleningsorganisatie Aides.
Mijn zoon (bijna 25) besloot na zijn studies en een zesmaandenjob om wat geld te hebben op reis te gaan. Dit weekend komt hij terug van een vier maanden durende trip door Nieuw-Zeeland, Australië en Maleisië.
Nu is het “School is over”. Mij lijkt dit clipje daar perfect bij te passen.
Everybody's Free (To Wear Sunscreen) is een single van de Australische regisseur Baz Luhrmann die in 1999 door het EMI Music Australia Pty. Ltd. label werd uitgebracht. Het lied bestaat enkel uit gesproken woord, met op de achtergrond melancholische muziek. De songtekst, dat bestaat uit een lange reeks van humoristisch, maar ook praktisch advies, werd overgenomen van een column door Mary Schmich van de Chicago Tribune. Er werd echter beweerd dat de tekst van schrijver Kurt Vonnegut afkomstig was. Hij zou het hebben voorgedragen tijdens een speech bij een diploma-uitreiking.
Geniet van je noodzakelijke dosis positiviteit!
Ladies and gentlemen of the class of '97:
Wear sunscreen.
If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be it. The long-term benefits of sunscreen have been proved by scientists, whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience. I will dispense this advice now.
Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded. But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You are not as fat as you imagine.
Don't worry about the future. Or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum. The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind, the kind that blindside you at 4 pm on some idle Tuesday.
Do one thing every day that scares you.
Sing.
Don't be reckless with other people's hearts. Don't put up with people who are reckless with yours.
Floss.
Don't waste your time on jealousy. Sometimes you're ahead, sometimes you're behind. The race is long and, in the end, it's only with yourself.
Remember compliments you receive. Forget the insults. If you succeed in doing this, tell me how.
Keep your old love letters. Throw away your old bank statements.
Stretch.
Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn't know at 22 what they wanted to do with their lives. Some of the most interesting 40-year-olds I know still don't.
Get plenty of calcium. Be kind to your knees. You'll miss them when they're gone.
Maybe you'll marry, maybe you won't. Maybe you'll have children, maybe you won't. Maybe you'll divorce at 40, maybe you'll dance the funky chicken on your 75th wedding anniversary. Whatever you do, don't congratulate yourself too much, or berate yourself either. Your choices are half chance. So are everybody else's.
Enjoy your body. Use it every way you can. Don't be afraid of it or of what other people think of it. It's the greatest instrument you'll ever own.
Dance, even if you have nowhere to do it but your living room.
Read the directions, even if you don't follow them.
Do not read beauty magazines. They will only make you feel ugly.
Get to know your parents. You never know when they'll be gone for good. Be nice to your siblings. They're your best link to your past and the people most likely to stick with you in the future.
Understand that friends come and go, but with a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle, because the older you get, the more you need the people who knew you when you were young.
Live in New York City once, but leave before it makes you hard. Live in Northern California once, but leave before it makes you soft. Travel.
Accept certain inalienable truths: Prices will rise. Politicians will philander. You, too, will get old. And when you do, you'll fantasize that when you were young, prices were reasonable, politicians were noble, and children respected their elders.
Respect your elders.
Don't expect anyone else to support you. Maybe you have a trust fund. Maybe you'll have a wealthy spouse. But you never know when either one might run out.
Don't mess too much with your hair or by the time you're 40 it will look 85.
Be careful whose advice you buy, but be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia. Dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it's worth.
But trust me on the sunscreen.
